" Σ'έχω , Δεν σ'έχω "

Φέξε αγάπη και σκόρπισε τον έρωτα

σε άγνωστους δρόμους σε ξένες αγκαλιές.

Ζήσε όπου σου είναι πιο έυκολο

Άσε με να σε προσπεράσω, να αποχωρήσω από τη ζωή σου

Μόνο άσε με να φύγω

σαν κάτι άλλο να ζητούσα

σαν αυτό που ήσουν να μην ήταν αρκετό

Μην δείξεις ταραχή

θα το καταλάβω και θα κοντοσταθώ εκεί που βρίσκονται τα όρια

Ίσως γυρίσω να αποτυπώσω το τελευταίο σου βλέμα

Εμείς το αντίο δεν το λέμε με λόγια και αποχαιρετηστήρια μαντήλια

Εμείς δεν συγχωρούμε τις σκέψεις μας

Είμαστε σκληρή εμείς

Μη χαλάσουμε το αγαλματένιο τελείωμα του εγωισμού μας

Ο εγωισμός σου, αυτός τροφοδοτεί τη λύπη μου

και δεν σέβεται τον έρωτά μου

που αν μαλάκωνε ίσως ένιωθε το χάδι του

Σε ποιον Θεό πιστεύεις εσύ?

Ποια ηδονή ξεπερνάει την καταξίωσή σου?

Με κούρασε το παιχνίδι δίχως κανόνες

Δεν θα παίξω άλλη παρτίδα

Ήταν ο τελευταίος γύρος

"Repeat pls"

Νομίζω ότι παράκουσα!
Την Πέμπτη έχω ραντεβού με τον Πρίγκηπα.
Θα έρθει να με βρει Θεσσαλονίκη
Τι κάνουμε τώρα?

Κάθε που νιώθω μοναξιά
Σκέφτομαι πως υπάρχεις
Και θέλω να'ρθω εκεί κοντά
Τίποτα να μην πάθεις

Θα πλέξω χρώμα της φωτιάς
Με το χαμόγελό σου
Σε άδεια δωμάτια σκοτεινά
Θα βλέπω απ'το φως σου

Να με θυμηθείς
Να με θυμηθείς
Δεν φταίω εγώ...Μέσα μου θα ζεις

Αχ και να Μπορούσα...!

Θα'θελα πολλά φιλιά σου να είχα
Την αγκαλιά σου και την καρδιά σου.
Να ταξιδεύουμε μαζί
σε όλου του κόσμου τις γωνιές
Να ανασαίνουμε την αγάπη μας
σε ουρανούς χρωματιστούς
σε κόσμους μοναδικούς.
Να μην φοβίζει το αύριο
Να μην δακρύζει το σήμερα.

Αχ και να μπορούσα να ζήσω ξανά...εσένα.
Να ηρεμίσω στην αγκαλιά σου όπως τότε
που με κρατούσες σφιχτά μη σου φύγω.
Πόσο λαχτάρισα τα μάτια σου να δω
Να σε χαιδέψω με το μάγουλο στο σώμα και στο πρόσωπο
Να σβήσω τον πόθο μου που για σένα καίει μήνες τώρα.

Άραγε σκέφτεσαι τις στιγμές μας όπως εγώ?

Νοιάζεσαι για τίποτα πια?

Θέλω το αύριο να δω με άλλα μάτια .

Να σε κοιτάξω και να μην σε λαχταρίσω

Να σε προσπεράσω

Μπορώ όμως για μια τελέυταία φορά να σε γευτώ?

Να πούμε το αντίο που δεν νιώσαν τα κορμιά.

"Το πρώτο μας Φιλί"

"Τα αισθήματα να κόψουμε στα δυο

Τα όνειρα κι όλα τα σ'αγαπώ

Μα πως να δύσει η γη, να σβήσουν τα φιλιά

Δεν μοιράζεται στα δύο η καρδια!

Τα πάντα να χωρίσουμε λοιπόν

Τ'αστέρια, τα νησιά, το δειλινό

Μα η μνήμη απ'το πρώτο μας φιλί

θα βαραίνει και τους δυο μας μια ζωή!"

Το πρώτο φιλι.

Από αυτό και μόνο έπρεπε να καταλάβω τι θα ακολουθούσε στη συνέχεια.

Ναι έχω ερωτευτεί στη ζωή μου και ως γνήσιο λιονταράκι, είμαι υπερβολική σε σημείο θεατρικό. Όχι φορτωτική και σάχλα-μπούχλα αλλά συνηθίζω να θεοποιώ τον άνθρωπο που έχω δίπλα μου, αλλά και τους φίλους μου. Αυτός,λοπόν, για τον οποίο γράφω ότι γράφω, από την αρχή ηλέκτρισε το γενικό μου σύστημα. Και από ότι μου είπε και αυτός στη συνέχεια, ήθελε να με προσεγγίσει αλλά δεδομένου ότι συνεργαζόμασταν (και μάλιστα ήταν ανώτερός μου, αλλά λίγο μεγαλύτερος) δεν τόλμησε να κάνει τίποτα. Εγώ μετά έφυγα από τη δουλειά και ο ίδιος στην προσπάθειά του να με μεταπείσει(το ότι είμαι κελεπούρι, είμαι),κουβεντιάσαμε και αποκτήσαμε μια οικειότητα σε λογικά πλαίσια. Μου έδωσε την κάρτα του την οποία και κράτησα. Μετά από περίπου 8μήνες στέλνω ένα τυπικότατο μήνυμα με αφορμή τη γιορτή τουκαι μάλιστα στον πληθυντικό και δεν άργησε και ο πρώτος καφές! Το πρώτο φιλί ήρθε στο τέλος του 2ου ραντεβού όπου και μας προέκυψε ο ενικός. Αυτό το πάθος σε ένα φιλί και μάλιστα το πρώτο, δεν το έχω ξανανιώσει. Το στομάχι μου χόρευε σε ρυθμούς "shake it" και δεν μπορούσα να καταλάβω αν πατάω στη γη ή αν έχω φύγει τελείως όμως.Αποσυντονίστηκα εντελώς και κατάλαβα ότι αυτόν τον τύπο εγώ μια μέρα θα τον ερωτευτώ σφόδρα!Και για να πω την αλήθεια τρόμαξα λιγάκι γιατί σκέφτηκα " αν με ένα φιλί έπαθες αυτό που έπαθες,στη συνέχεια-αν υπάρξει- τι θα κάνεις? Θα αποτρελλαθείς? " . Και ίσως για αυτό να κρατήθηκα-αρκετά μπορώ να πω- και δεν εξέφρασα ολόκληρο τον ενθουσιασμό μου και την τρέλα μου για αυτόν. Και ίσως για αυτό να έχασα κιόλας. Μπορεί. Αλλά η αμέσως προηγούμενη σχέση μου ήταν κάτι σαν ελεύθερη πτώση-δίχως αλεξίπτωτο φυσικά- και εγώ απολάμβανα τη θέα η ερωτευμένη και ξαφνικά ΜΠΑΜ! Πάρτην κάτω ! Οπότε τι κάνεις? Ξαναδίνεσαι , φυσικά, δεν το κρατάς για σένα, αλλά με αλεξίπτωτο αυτή τη φορά.

"Δείξε μου τα μάτια σου, Πριν σβήσεις το φεγγάρι"

Κάθε ώρα σε ζητώ στα κύματα του μυαλού.
Στις απόκρημνες ακτές του παραδείσου
που αναζητούσαμε παρέα..
Θυμάσαι?
Αγκαλιασμένοι διαλέγαμε για σένα
Χέρι-χέρι για μένα.
Το φιλί σου μου έδωσε πνοή όταν δεν είχα οξυγόνο
να γεμίσω τη ζωή μου
Ήσουν για μένα οδηγός σε δρόμο μοναχικό
Μαζί ενώσαμε το Πρέπει και το Θέλω
Το ζήσαμε.
Άρα μπορεί να γίνει.
Μου λείπει το άγγιγμά σου και οι νύχτες που μας χάριζαν τον ουρανό.
Μονάχοι διαλέξαμε το τίποτα ενώ είχαμε τα πάντα
Στα αζήτητα ο έρωτας που νιώσαμε δίχως να ξέραμε
Πόσο λάθος αλλάξαμε τη ζωή μας!
Γιατί να πρέπει να ζήσουμε το λάθος για να διαλέξουμε το σωστό?

Σε φωνάζω τις νύχτες
Δεν μ'ακούς?
Νιώθω την αύρα σου σαν κύμα αγάπης.
Σαν το φιλί της μάνας
Το βλέμα του πατέρα
Μου γαλήνεψες την ψυχή
Το άγριο παιδί μέσα μου
Μου χάρισες το νόημα που δέν γνώριζα πως υπήρχε
Ίσως να μην στο είπα τότε...
-..Πολύ

Σου αφιερώνω τους στίχους που σιγοτραγουδώ όταν είμαι ευτυχισμένη!

Ίσως εκείνο που ζητάς
Εγώ να μην το έχω
Κι από ότι ονειρεύτηκες
Εγώ πολύ να απέχω...