TRIP TO NOW

Κυριακή, Μαρτίου 04, 2007

Αστεράκι μου λαμπρό...


Ένα μικρό αστέρι κάθε βράδυ μου θυμίζει τα μυστικά που λέγαμε εγώ κι εσύ κάτω από τη θέα του δικού μας ουρανού.
Αυτό το αστέρι περιμένει καρτερικά , κάθε αύριο που έρχεται, να πέσει η μέρα και να βγει η νύχτα η μαύρη, για να με πιάσει από το χέρι, να με βγάλει στη βεράντα και να μου δείξει τον μισό μου πια ουρανό.
Έτσι κι εγώ το ακολουθώ και βλέπω όσα η νύχτα μου φανερώνει για δικά της.
Οι στιγμές μας περνάνε σαν ταινία, δίχως αρχή-μέση και τέλος, μπροστά από τα μάτια μου, με φόντο βαθύ μπλε και κάποια διάσπαρτα αστέρια που λαμπιρίζουν πάνω στο φιλμ της κοινής μας ζωής.
Θέλω να σταματήσω για να χαθώ στη μαγεία του ουρανού, να απολαύσω την άβυσσο που κάθεται εκεί πάνω, μα δεν με αφήνει το μικρό αστέρι.
Δάκρυα κυλούν στα μάτια μου
Δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο, με πληγώνουν όλα αυτά που έχουν φύγει μαζί σου
Με θλίβει η κάθε ημέρα που ξεκινά και γνωρίζω καλά πως δεν θα με ξεδιψάσεις ποτέ ξανά. Όσα ζήσαμε φορτωμένα σε καράβι που φεύγει μπρος στα μάτια μου. Και όπως λέει ένα αγαπημένο μου τραγούδι:

Σ’ ένα ταξίδι στα παλιά
ήσουν αγέρι στα πανιά και γλάρος στα κατάρτια
Κι όπως γλιστρούσα στα νερά
έβλεπα μπρος μου καθαρά τα δυο υγρά σου μάτια

Πως με πονούν τα δειλινά
που κρύβουν αναμνήσεις
Όταν μου λεν ψιθυριστά πως πια δεν θα γυρίσεις

Έσταζε η σκέψη μου καημό
κι έναν παράφορο θυμό που με έκανε συντρίμμια
Φτερούγιζαν οι ενοχές
σειρήνες γύρω μου απ’ το χτες και μου ‘παιζαν τραγούδια

Πως με πονούν τα δειλινά
που κρύβουν αναμνήσεις
Όταν μου λεν ψιθυριστά πως πια δεν θα γυρίσεις

Δημήτρης Μητροπάνος -Δεν πάει άλλο- “Του έρωτα και της φυγής


Ίσως το κρύο, τα βράδια που περνούν, να με κρατήσει μέσα. Γιατί νοιώθω βαθειά στην ψυχή μου πως η ευτυχία που τόσο αναζητώ είναι οι μικρές στιγμές που ζούμε συνεχώς με διαφορετικά πρόσωπα, σε ξεχωριστούς κόσμους και διαστάσεις

Αυτό το αστέρι ξέβγαλε την πίκρα μου και την χάραξε στον ουρανό, σαν ξαστεριά η θλίψη μου μετρά τα όχι σου, αμέτρητα και φωτεινά, σαν πρέπει ακλόνητα στην γλυκιά χροιά της τρυφερότητάς μου.
Σου γνέφω την αγάπη μου κι ας μην ακούς την αντοχή μου.
Αχ πόσο θα ‘θελα το γινάτι σου να μην έφτανε σε μένα
Όμως φύγε κι ας κοιτάμε τα ίδια όνειρα
Σκούπισε το δάκρυ μου και ξεκίνα για όπου σε βολεύει
Δεν λογαριάζω μεγάλα λόγια και πρωτόγνωρα αισθήματα
Αν δεν είσαι για εδώ, δεν με νοιάζει όπου κι αν πας

Ετικέτες

13 Comments:

Blogger Caesar said...

Όπως το έγραψες:
με διαφορετικά πρόσωπα, σε ξεχωριστούς κόσμους & διαστάσεις,
αρκεί να κρατάς γερά το τιμόνι σου και να μη σπάσει η πυξίδα σου :))

8:07 μ.μ.  
Blogger George said...

Μια καλησπέρα.

10:37 μ.μ.  
Blogger Ioanna said...

Καλησπέρα george!

Αλήθεια το πιστεύω αυτό ceasar...

11:42 π.μ.  
Blogger elena said...

κανενός η απουσία δεν μπορεί να μας κάνει απόλυτα δυστυχισμένους - χαιρετάμε φεύγουμε - αναπολούμε - πονάμε - ξυπνάμε - ξαναχαμογελάμε!!!

2:12 μ.μ.  
Blogger Ioanna said...

Γεια σου elena> και καλώς ήρθες στο φτωχικό μου!
Απόλυτα όχι, άλλωστε θα ήταν υπερβολή να το πω αυτό, αλλά είναι κάποιες στιγμές που πραγματικά δεν απολαμβάνω τίποτα. Προσπαθώ όμως να είμαι αισιόδοξη και όπου με βγάλει

12:06 π.μ.  
Blogger ..αγγελόσκονη.. said...

Ιωάννα έχασες...ο καιρός ανοίγει :) ξέχνα το κρύο που θα σε κρατούσε μέσα :) κάνε την καρδιά σου πέτρα...μάζεψε όση δύναμη έχεις και βγες έξω...έξω περνάει πιο εύκολα!!όσο είσαι μέσα σε πνίγει...ένας καφές με άτομα δικά σου θα σε κάνει να νιώθεις καλύτερα μετά!!καλημέρα..φιλάκια!!

8:43 π.μ.  
Blogger Ioanna said...

Μακάρι να ήμουν συνέχεια με τους φίλους μου!Μαζί τους είμαι καλύτερα.Αλλά προσωπικά πρέπει να περάσω ένα στάδιο της "απεξάρτησης" μόνη.Είναι ένα εσωτερικό ξεκαθάρισμα που πρέπει να γίνει και μετά ίσως τον αφήσω πίσω μου, στο παρελθόν μου, μαζί με όλα τα υπόλοιπα...

2:50 μ.μ.  
Blogger ..αγγελόσκονη.. said...

Οκ το δέχομαι :) μου αρκεί που ξέρεις οτί απλά είναι ένα στάδιο :) θα περάσει κι αυτό...μια ζεστή αγκαλίτσα κι ένα σουπερ φιλί για σένα!! :)

4:42 μ.μ.  
Blogger Ιφιγενεια said...

Εγώ προτιμώ να μην μιλήσω... αλλωστε τί να πώ... τα είπες όλα βρε Ιωάννα...
Τις καλησπέρες μου.

7:21 μ.μ.  
Blogger Ioanna said...

Είναι ωραίο να έχεις κάπου να τα πεις ιφιγένεια>.Καλησπέρα!

Δεσποινάκι> αγκαλίτσες back!!!

10:39 μ.μ.  
Blogger soulmates said...

trufero polu!!
filia

11:30 π.μ.  
Blogger George said...

Πολύ όμορφο αυτό. Ένα εσωτερικά ξεκαθάρισμα και μετά ΙΣΩΣ μείνει στο παρελθόν μαζί με όλα τα άλλα. Βγάλε το ίσως, και αν τελειώσε άστο στο παρελθόν.

10:19 μ.μ.  
Blogger Ioanna said...

Soulmates> σ'ευχαριστώ πολύ!

george> είναι λιγάκι βαρύ το ΙΣΩΣ και μάλλον χρειάζομαι βοήθεια...

8:50 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home