Αχ και να Μπορούσα...!
Θα'θελα πολλά φιλιά σου να είχα
Την αγκαλιά σου και την καρδιά σου.
Να ταξιδεύουμε μαζί
σε όλου του κόσμου τις γωνιές
Να ανασαίνουμε την αγάπη μας
σε ουρανούς χρωματιστούς
σε κόσμους μοναδικούς.
Να μην φοβίζει το αύριο
Να μην δακρύζει το σήμερα.
Αχ και να μπορούσα να ζήσω ξανά...εσένα.
Να ηρεμίσω στην αγκαλιά σου όπως τότε
που με κρατούσες σφιχτά μη σου φύγω.
Πόσο λαχτάρισα τα μάτια σου να δω
Να σε χαιδέψω με το μάγουλο στο σώμα και στο πρόσωπο
Να σβήσω τον πόθο μου που για σένα καίει μήνες τώρα.
Άραγε σκέφτεσαι τις στιγμές μας όπως εγώ?
Νοιάζεσαι για τίποτα πια?
Θέλω το αύριο να δω με άλλα μάτια .
Να σε κοιτάξω και να μην σε λαχταρίσω
Να σε προσπεράσω
Μπορώ όμως για μια τελέυταία φορά να σε γευτώ?
Να πούμε το αντίο που δεν νιώσαν τα κορμιά.
posted by Ioanna @ 2:00 μ.μ.
8 Comments:
Ιωάννα αν το θές τόσο πολύ να το προτείνεις και αν νιώθει όπως εσένα θα δεχτεί.
Αν δεν νιώθει αν δεν σκέφτεται τότε δεν άξιζε... και προσπέρνα και συνέχισε...
Γιατί η αγάπη σβήνει μαζί με τις αναμνήσεις μόνο όταν δεν είναι αληθινή.
Εσένα ήταν.Εκείνου ήταν?
Αν το θές τόσο πολύ μάθε το και κάνε εκείνο που λαχταράς.
Για να σου πω την αλήθεια, όσον αφορά το συγκεκριμένο θέμα, δεν νομίζω ότι χρειάζεται να "νιώθεις". Με την έννοια ότι και να γίνει, αυτό δεν σημαίνει κάτι το ιδιαίτερο. -Γενικά_
Για μένα που νιώθω λέει πολλά.
Δεν νομίζω να αρνηθεί δηλαδή.
Ένα πιο κοντινό αντίο θα πούμε,σιγά..(!!!)
Ίσως να φάω μεγαλύτερο κόλλημα...λες?
Λες ν'αναρωτιούνται όλα αυτά που αναρωτιόμαστε κι εμείς; Λες να σκέφτονται όλα αυτά που σκεφτόμαστε κι εμείς; Δεν θα πάρει κανείς μας απάντηση, μου φαίνεται. Αλλά θα συνεχίσουμε ν' αναρωτιόμαστε, να σκεφτόμαστε, να γράφουμε. Και να τους φυλάμε εκεί που πρέπει.
Αυτή την απορία έχω κι εγώ! Λες? Και αν όχι, τότε τι σκέφτονται? Τι?
αυτό το αντίο που λες γιατί νομίζω πως είναι ένα κρυμένο "θέλω να σε δω απεγνωσμένα";αντίο θα γίνει όταν καταφέρεις να δεις το αύριο με άλλα μάτια...:) τα φιλιά μου!!
Δεσποινάκι μου, είναι ένα "αντίο" αφού δεν μπορεί να είναι κάτι περισσότερο...
Εγώ "κλαίω" να τον δω, έστω και για τελευταία φορά να τον γευτώ.
Αλλά αυτό το καταραμένο το "μετα" με κρατάει πίσω
Παίζει, βέβαια, να με πιάσει ο εγωισμός μου και να μην κάνω τίποτα ε
Αυτό το καταραμένο" μετά" είναι ικανό να μας ρίξει και σε κατάθλιψη... σκέψου το καλά :)
καλο βραδυ..
Αγαπητή μου άγνωστη> έτσι είναι.
Μια μικρή ιδέα την έχεις κι εσύ ε?
Δημοσίευση σχολίου
<< Home