Πότε Και Πού?

Μερικές φορές αυτά που νιώθω,
αυτά που έχω μέσα μου, δεν χωράνε,
ξεχειλίζουν και άλλες πάλι το πλήρες άδειασμα...
Όπως τελευταία.
Τα πάντα μου μοιάζουν επίπεδα και ξεθωριασμένα.
Και τότε θυμάμαι πως ένιωθα όταν απολάμβανα
τον καθαρό αέρα, το φως της ημέρας, την τρυφερότητα
του δειλινού, και γίνομαι ακόμα χειρότερα.
Μένω με τις αναμνήσεις που στο τέλος θα με βρικολακιάσουν
και χάνομαι στη μοναξιά που με συντροφεύει από τότε που
με άφησε μόνη μoυ.
Μου λείπει η αγάπη και η ζεστασιά που ένιωθα
από τα μάτια που στερούμαι...

Δυσκολεύω τη ζωή μου, το ξέρω.
Βλέπω όμως γύρω μου ένα χάος
από φίλους-προδότες , αγάπες-κάλπικες
και μια υποκρισία που τσακίζει κόκαλο.
Τα πράγματα είναι απλά αν τα δεις απλά.
Ίσως χρειάζεται χρόνος
και η υπομονή δεν είναι το μεγαλύτερο ατού μου.

Ξέρω ότι θα συμβεί κάτι καλό στη ζωή μου, το νιώθω.
Απλά δεν ξέρω μέρα και ώρα..