ΚΛΕΙΣΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

Φοβάμαι τον ήλιο σου να κοιτάξω ξανά.
Μια φορά - ήταν αρκετή.
Ήταν ικανή για να ζήσω τα πάντα,
να νιώσω ότι είχα μέσα μου,
να αφήσω τα λάθη
και να πιάσω στα ίσια την αλήθεια μου.
Να αγγίξω εμένα, πλάι σε σένα.
Μα το πράσινο χορτάρι του παραδείσου
ξεριζώθηκε από χέρι αγαπημένο.
Και εκεί πεσμένη, κάτω από τον ήλιο σου
προσπάθειες κάνω για να μην νιώσω την ζεστασιά σου.
Να μην σε αφήσω να με φωτίσεις ξανά με αυτό το χρυσαφένιο σου φως.
Να μην κοιτάξω τα υγρά σου μάτια που άλλοτε με έντυναν με τούλια της αγάπης σου
μεγάλα και λευκά.
Και τώρα
πιο μόνη με άφησε το όχι σου από ότι με βρήκε
πιο κόκκινη η καρδιά
πιο ριμαγμένη η ψυχή.
Ίσως αν έγνεφες στο γαλάζιο του ουρανού μου
ο ήλιος σου δεν θα έδυε ποτέ.