"Δείξε μου τα μάτια σου, Πριν σβήσεις το φεγγάρι"

Κάθε ώρα σε ζητώ στα κύματα του μυαλού.
Στις απόκρημνες ακτές του παραδείσου
που αναζητούσαμε παρέα..
Θυμάσαι?
Αγκαλιασμένοι διαλέγαμε για σένα
Χέρι-χέρι για μένα.
Το φιλί σου μου έδωσε πνοή όταν δεν είχα οξυγόνο
να γεμίσω τη ζωή μου
Ήσουν για μένα οδηγός σε δρόμο μοναχικό
Μαζί ενώσαμε το Πρέπει και το Θέλω
Το ζήσαμε.
Άρα μπορεί να γίνει.
Μου λείπει το άγγιγμά σου και οι νύχτες που μας χάριζαν τον ουρανό.
Μονάχοι διαλέξαμε το τίποτα ενώ είχαμε τα πάντα
Στα αζήτητα ο έρωτας που νιώσαμε δίχως να ξέραμε
Πόσο λάθος αλλάξαμε τη ζωή μας!
Γιατί να πρέπει να ζήσουμε το λάθος για να διαλέξουμε το σωστό?

Σε φωνάζω τις νύχτες
Δεν μ'ακούς?
Νιώθω την αύρα σου σαν κύμα αγάπης.
Σαν το φιλί της μάνας
Το βλέμα του πατέρα
Μου γαλήνεψες την ψυχή
Το άγριο παιδί μέσα μου
Μου χάρισες το νόημα που δέν γνώριζα πως υπήρχε
Ίσως να μην στο είπα τότε...
-..Πολύ

Σου αφιερώνω τους στίχους που σιγοτραγουδώ όταν είμαι ευτυχισμένη!