...Never again

Ψέμα ή αλήθεια - Βροχή ή ψιχάλα

Δεν έχει νόημα

Σκέψεις στεγνές, μισές, δειλές

Πόνος στα μάτια η μορφή που σιγοπαίζει

Τραγουδά ψιθυριστά το αύριο που έμεινε στο χτες

Σχεδόν βλέπει τις αλμυρές μορφές

που έμειναν εκεί

Μυαλό κολλημένο στα λόγια

λόγια πληγωμένα με αίμα, έπαιρναν υπόσταση και ζούσαν εκεί

Αδιάβροχη η μοίρα από τα χίλια αδιάβροχα "θέλω"

Ζωή βροχερή κρατάς τις λύπες μου εδώ

για ζωντανές μνήμες μου δεν σώθηκαν ποτέ,

πνίγηκαν στις θάλασσες που ελευθέρωσα για να ζήσω

μια αγάπη που δεν θριάμβευσε παρά μόνο στην καρδιά μου.

Την κράτησες κάτω από την στάθμη

δίχως πνοή

Με πούλησες, δεν άντεξες τη διάφανη τρυφερότητα

Σκότωσες την ψυχή μου, ένα μικρό παιδί και έφυγες.

Ένα ψέμα τελικά ότι κουβαλάς μέσα σου

Δεν υπάρχεις, είσαι φάντασμα του εαυτού σου.

Παριστάνοντας τον ζωντανό περιφέρεις το νεκρό σου κορμί

και τη πεθαμένη σου ψυχή στην απέραντη μοναξιά σου.

Ίσως έζησες κάποτε

Όμως δεν ζεις πια

Κι εγώ μόνη, αφήνω πίσω τη στοιχειμένη σου απουσία,

αρνούμαι την κάλπικη ανθρώπινη όψη σου

και σπέρνω τον φόβο μου να ανθίσει ελπίδα