Μα όταν είμαι Αγάπη μου Μαζί σου Στην Αυλή Του Παραδείσου...

Τα κατάφερα τελικά.
Άφησα πίσω ότι έγινε παρελθόν για μένα... και
ερωτεύτηκα ξανά! Πήρε την καρδιά μου και την γιάτρεψε.
Δεν ζήτησε τίποτα και μου χάρισε την κρυστάλινη ομορφιά της ζωής...
Εκεί που δεν το περίμενα,
εκεί που τίποτα δεν προμήνυε την μαγεία που μου έμελλε να ζήσω
Ερωτεύτηκα ολοκληρωτικά αληθινά.
Αυτό το άλλο μισό που χρειαζόταν η πληγωμένη

μου ψυχή. Δεν έχω κάτι άλλο πιο ουσιαστικό από αυτό

να πω, για αυτό που ζω. Όχι πως δεν θα μπορούσα

να γράψω για αυτόν σελίδες ολόκληρες ε...

Αλλά από τη στιγμή που και στα παραμύθια υπάρχει σίγουρα κάποιος κακός

ή κάποιο εμπόδιο , τότε γιατί να μην έχω κι εγω στη δική μου περίπτωση?

Μα τι λέτε τώρα?