Φύσηξε ο άνεμος και μου έφερε ένα φτερό, 5 λέξεις και μία ιστορία για σένα Φτερό στον άνεμο

Μερικές φορές νιώθω πως θα είσαι εκεί για μένα. Πως δεν θα με διαγράψεις από τη ζωή σου, όπως λέω τα βράδια στον εαυτό μου για να τον τιμωρήσω που σε ερωτεύτηκε. Γιατί σου υποτάχθηκε. Το ήξερε και το έκανε. Δεν νοιάστηκε για τίποτα. Έτσι κάνει. Αλλά τώρα που μόνη ξαγρυπνώ, σε ονειρεύομαι με μάτια ανοιχτά και λιώνω. Σου ψιθυρίζω το τραγούδι που μου έλεγες δυνατά στο αυτοκίνητο, πηγαίνοντας στη θάλασσα. Και τότε, έρχεσαι εσύ… όμορφος, όπως πάντα, με βλέμμα νικητή και με παρασύρεις στα μέρη τα δικά σου. Εκεί που κάποτε ταξιδεύαμε μαζί και ζούσαμε τις στιγμές μας σαν μοναδικές. Σαν να ξέραμε πως αυτές οι στιγμές ήταν όντως μοναδικές. Θα έμεναν εκεί, ενώ εμείς θα διαλέγαμε το λάθος. Δεν το ελέγχω πια όπως παλιά. Περνάς από τα μάτια μου δίχως να το θέλω, σε κόκκινο φόντο πάντα με μάτια καρφωμένα στα δικά μου. Πάντα αυτό έκανες. Συνέχεια. Και έλεγες πως το έκλεβες από μένα. Με κοιτούσες και δεν ένιωθα. Πάγωνα και έτρεχα στην αγκαλιά σου με το νου. Σε κοιτούσα από κοντά, σε μύριζα και σε φιλούσα σαν να ήταν η πρώτη φορά. Αυτό ήθελες. Δεν το ζητούσες. Το απαιτούσες με τον τρόπο σου. Κι εγώ σε ήθελα. Τίποτα δεν ήταν λάθος. Εσένα ήθελα, να με αγκαλιάζεις και να χάνομαι. Δεν με ένοιαζε τίποτα, αφού με είχες κοντά σου. Δεν χρειαζόμουν τίποτε άλλο. Κι ενώ σε χάιδευα , εσύ γυρνούσες και χαμογελούσες ήρεμος πια. Σαν αυτό που γύρευες είχες βρει. Σαν αυτό που ζητούσες ήμουνα εγώ. Εκεί στην αγκαλιά σου.
Και όταν τα μάτια μου κλείνω, εσύ χάνεσαι. Δεν υπάρχεις πια. Ούτε στα όνειρά μου έρχεσαι. Και εκεί που έχω πειστεί πλέον πως ούτε τη φωνή σου θα ακούσω ξανά, σε βλέπω στο παράθυρο της ζωής μου να έρχεσαι και μου γνέφεις με το πιο ζεστό χαμόγελο. Τι μπορεί να σημαίνει ένα νεύμα! Πόσα μπορεί να πει! Όλα όσα δεν μπόρεσες εσύ με τα γλυκά σου χείλη? Δεν είναι αρκετό. Τα θέλω όλα. Τι θα πει λίγο? Ή όλα ή τίποτα. Μαζί ή καθόλου. Κι όταν περνάω δύσκολα, μου είναι αβάσταχτο να σε διώχνω. Γιατί πάλι τα θέλω όλα. Και τότε που τίποτε άλλο δεν μπορεί να γαληνέψει την ψυχή μου και να ζεστάνει το κορμί μου, εγώ τα θέλω όλα μαζί σου. Έχω ξεχάσει να με νοιάζεσαι και να νιώθω ότι είναι αληθινό. Στα αλήθεια. Μου φαντάζει όλο αυτό ένα ψέμα.
Πάλι τα ίδια. Πάλι να σε βγάλω από μέσα μου προσπαθώ. Ένα ποδήλατο που τρέχει δίχως οδηγό, που φεύγει με φόρα, δυνατά και όλοι το ξέρουν πως κάποια στιγμή θα πέσει και θα σπάσει. Αυτό προσπαθώ να δω.
Πάλι τα ίδια σου λέω. Πάλι είσαι μακριά μου και δεν το αντέχω. Κάποιες μέρες είναι πιο δύσκολες. Ευτυχώς έχω κι εσένα ουρανέ μου που με ακούς… πάντα!