TRIP TO NOW

Πέμπτη, Ιανουαρίου 11, 2007

"Το πρώτο μας Φιλί"


"Τα αισθήματα να κόψουμε στα δυο
Τα όνειρα κι όλα τα σ'αγαπώ
Μα πως να δύσει η γη, να σβήσουν τα φιλιά
Δεν μοιράζεται στα δύο η καρδια!
Τα πάντα να χωρίσουμε λοιπόν
Τ'αστέρια, τα νησιά, το δειλινό
Μα η μνήμη απ'το πρώτο μας φιλί
θα βαραίνει και τους δυο μας μια ζωή!"
Το πρώτο φιλι.
Από αυτό και μόνο έπρεπε να καταλάβω τι θα ακολουθούσε στη συνέχεια.
Ναι έχω ερωτευτεί στη ζωή μου και ως γνήσιο λιονταράκι, είμαι υπερβολική σε σημείο θεατρικό. Όχι φορτωτική και σάχλα-μπούχλα αλλά συνηθίζω να θεοποιώ τον άνθρωπο που έχω δίπλα μου, αλλά και τους φίλους μου. Αυτός,λοπόν, για τον οποίο γράφω ότι γράφω, από την αρχή ηλέκτρισε το γενικό μου σύστημα. Και από ότι μου είπε και αυτός στη συνέχεια, ήθελε να με προσεγγίσει αλλά δεδομένου ότι συνεργαζόμασταν (και μάλιστα ήταν ανώτερός μου, αλλά λίγο μεγαλύτερος) δεν τόλμησε να κάνει τίποτα. Εγώ μετά έφυγα από τη δουλειά και ο ίδιος στην προσπάθειά του να με μεταπείσει(το ότι είμαι κελεπούρι, είμαι),κουβεντιάσαμε και αποκτήσαμε μια οικειότητα σε λογικά πλαίσια. Μου έδωσε την κάρτα του την οποία και κράτησα. Μετά από περίπου 8μήνες στέλνω ένα τυπικότατο μήνυμα με αφορμή τη γιορτή τουκαι μάλιστα στον πληθυντικό και δεν άργησε και ο πρώτος καφές! Το πρώτο φιλί ήρθε στο τέλος του 2ου ραντεβού όπου και μας προέκυψε ο ενικός. Αυτό το πάθος σε ένα φιλί και μάλιστα το πρώτο, δεν το έχω ξανανιώσει. Το στομάχι μου χόρευε σε ρυθμούς "shake it" και δεν μπορούσα να καταλάβω αν πατάω στη γη ή αν έχω φύγει τελείως όμως.Αποσυντονίστηκα εντελώς και κατάλαβα ότι αυτόν τον τύπο εγώ μια μέρα θα τον ερωτευτώ σφόδρα!Και για να πω την αλήθεια τρόμαξα λιγάκι γιατί σκέφτηκα " αν με ένα φιλί έπαθες αυτό που έπαθες,στη συνέχεια-αν υπάρξει- τι θα κάνεις? Θα αποτρελλαθείς? " . Και ίσως για αυτό να κρατήθηκα-αρκετά μπορώ να πω- και δεν εξέφρασα ολόκληρο τον ενθουσιασμό μου και την τρέλα μου για αυτόν. Και ίσως για αυτό να έχασα κιόλας. Μπορεί. Αλλά η αμέσως προηγούμενη σχέση μου ήταν κάτι σαν ελεύθερη πτώση-δίχως αλεξίπτωτο φυσικά- και εγώ απολάμβανα τη θέα η ερωτευμένη και ξαφνικά ΜΠΑΜ! Πάρτην κάτω ! Οπότε τι κάνεις? Ξαναδίνεσαι , φυσικά, δεν το κρατάς για σένα, αλλά με αλεξίπτωτο αυτή τη φορά.

11 Comments:

Anonymous Ανώνυμος said...

Ήρθες και μου άλλαξες για πάντα τη ζωή
Χάνομαι στο πρώτο μας φιλί
Μες τα μάτια σου τελειώνει απόψε η λογική
Κι όλα αρχίζουν πάλι απ' την αρχή...

καλο βραδυ :)

10:48 μ.μ.  
Blogger maika said...

ε,ρε τι τραβάμε κι εμείς τα λιοντάρια.... πέφτουμε με τα μουτρα στον έρωτα,τα σπάμε και μετά πάντα με το κεφάλι ψηλά... μαζεύουμε την 1000 κομματάκια παζλ καρδιά μας... και κλαίμε στην άκρη της ζούγκλας... Εκεί ,την ώρα που κλαίμε, περνάει απο δίπλα μας ο επόμενος μοναδικός,καταπληκτικός,μανούλες μου.... έρωτας και φτου κι απο την αρχή!!! έχει και πλάκα αυτό , δε λέω....αλλά πονάει κιόλας ε?
΄Αντε και καλή τύχη !!!

11:20 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

Αλεξίπτωτο ή χωρίς, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει η πτήση (κι όχι η πτώση). Όση ώρα είσαι στα σύννεφα. Κι εύχομαι να μην προσγειωθείς ποτέ!

11:21 μ.μ.  
Blogger Ioanna said...

άγνωστη> έτσι ακριβώς! Και έρχομαι πάλι και λέω ότι πολλοί στίχοι με εκφράζουν!

μάικα> λιονταράκι είσαι και ξέρεις. Τώρα βρίσκομαι στο 60% του παζλ...

φτερό στον άνεμο> Κι εγώ της πτήσης είμαι, μαζίσου! Αλλά να σου πω κάτι? Επειδή έφτασα σε σημείο να αμφιβάλω για τον εαυτό μου την προηγούμενη φορά, είπα: άι σιχτίρ και οι έρωτες και οι πτήσεις. Έκανα 2 χρόνια να συνέλθω

10:45 π.μ.  
Blogger 3 parties a day said...

Αυτή τη φορά θα είναι διαφορετικά τα πράγματα! Όσο για το αλεξίπτωτο... πρόσεξε, μπορεί και να μην ανοίξει...

12:08 μ.μ.  
Blogger Ioanna said...

Ήδη νιώθω διαφορετικά, από τη στιγμή που δυσκολεύομαι να πιστέψω και να εμπιστευτώ πια. Μη γίνω και κανένα τέρας καχυποψίας φοβάμαι

1:56 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

Μα Ιωάννα μου, εσύ θέτεις το το φύλλο πτήσης. Δικοί σου οι κανόνες κι εσύ αποφασίζεις σε ποιο υψόμετρο θα πετάς!
Δυο χρόνια ε; Άρα εγώ έχω μέλλον ακόμα!

2:37 μ.μ.  
Blogger Ioanna said...

Δυστυχώς δεν είμαι αυτορυθμιζόμενη με 5 ταχύτητες και θερμενόμενα καθίσματα. Ακόμα και όταν κρατάω τον έλεγχο, κάποια στιγμή με τον έρωτα πάνω από το κεφάλι μου, χάνω την μπάλα.
Τα 2χρόνια δεν είναι στάνταρ, αναλόγως..παίζει το νούμερο ξέρεις.
Σου εύχομαι μικρότερο αριθμό!
Φιλιά

3:34 μ.μ.  
Blogger Φοινιξ said...

Ιωάννα αλεξίπτωτο θα γίνουν όλες οι όμορφες αναμνήσεις που θα κρατήσεις απο όλες σου τις πτώσεις.

10:06 μ.μ.  
Blogger Jason said...

Ναι, εμείς τα λιονταράκια τραβάμε πολλά, αλλά δε μασάμε.
Είναι μέχρι να ξαναπάρει μπρος ο εγωισμός μας και σιγά-σιγά όλα εξατμίζονται...

1:43 π.μ.  
Blogger Ioanna said...

φοινιξ> Πολύ όμορφη σκέψη! Θα μου χρειαστεί

Jason> Δε μασάμε σίγουρα και γι'αυτό πιστεύω δοκιμάζουν εξαιρετικά τις αντοχές μας

11:13 π.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home