*Είσαι μόνος ή Νιώθεις μόνος???*

Ιδού το ερώτημα!
Προσωπικά μου έχουν συμβεί και τα δύο,
ταυτόχρονα ή και όχι.
Και γι'αυτό μπορώ να πω ότι πιο σκληρό
και επώδυνο είναι να νιώθεις μόνος,
ακόμα και αν δεν είσαι.

Χρειάζεται ψυχική δύναμη πολλών κυβικών
για να δεις τη μοναξιά σου,
να μην πανικοβληθείς και σε πάρει από κάτω.
Να κοιτάξεις γύρω σου και να σκεφτείς :
'' Γιατί νιώθω μόνος? Είμαι όντως μόνος?
Και ποιοι άνθρωποι λείπουν από τη ζωή μου?
Ή ποια συναισθήματα και συγκινήσεις απουσιάζουν από μέσα μου?''

Αναλόγως με τα δεδομένα που επικρατούν στη ζωή μου κάθε φορά,
διατυπώνω και τα παράπονά μου.
Για παράδειγμα, θα ήθελα πολύ να νιώσω την ασφάλεια
που προσφέρει ένας άντρας στο πλευρό μιας γυναίκας.

Και χωρίς να είμαι ιδιαίτερα ανασφαλής,
μπορώ να πω ότι θέλω (ΘΕΛΩ) κάποιον να με φροντίζει,
να με αγαπάει και να με προσέχει!!!!
Κουράστηκα να τα κάνω όλα αυτά μόνη μου για μένα.
Προτιμώ να τα μοιράζομαι με κάποιον που θέλω
να φροντίζω , να αγαπώ και να προσέχω.

''Θα είσαι πάντα εδώ'' - ''που εδώ?''

Ποια ευχή που θα σε έφερνε κοντά μου,
χάθηκε και δεν έφτασε ποτέ!

Ποιο λάθος μου έσωσες
και κράτησες σαν λάβαρο!

Γιατί θα πρέπει να με χάσεις,
να με στερηθείς, για να καταλάβεις!
Να γνωρίσεις από κοντά τον πόνο,
αυτόν που υπαγορεύει ψυχρά και ωμά όλη την αλήθεια!

Κι αν δεν είναι αγάπη?
Κι αν δεν πονέσεις τόσο?
Τότε με ποιον μιλάς τις νύχτες μόνος?
Δεν αυτοαναιρείσαι εσύ?
Δεν ξυπνάς τις νύχτες από πόθο
ή τύψεις για την αλήθεια σου?
Δεν πνίγεις τους λιγμούς σου σε κάθε θύμισή μου?
Δεν με φιλάς στα όνειρά σου?
Δεν αναζητάς ξανά και ξανά την τελευταία μας στιγμή?
Δεν αναρωτιέσαι για το σωστό και για το πάθος?
Δεν νιώθεις μισός μέσα στη μισή ζωή που διάλεξες?
Πόσο ξεκάθαρος ή πόσο μπερδεμένος είσαι
ωστε δεν βρίσκεις το δρόμο για την αγκαλιά μου?

Η καρδιά μου ρισκάρει για σένα.
Πέφτει στα κύματα και παλεύει για την αγάπη σου.
Σε ψάχνει, σε βρίσκει, σε χάνει.
Μόνο εσένα ζητάει.

Πόσα αντίο πρέπει να σου πω πια
για να φύγεις από μέσα μου!

Πόση γαλήνει κρύβει το ζεστό σου 'θα είμαι πάντα εδώ'
κι ας ξέρω πως δεν θα κάνουμε ποτέ ξανά τα ίδια λάθη μαζί.

Καλή μου Μέρα

Ξύπνησα σήμερα με πολύ καλή διάθεση.
Δίχως κάποιον ιδιαίτερο λόγο.
Θαρρείς και όλα τα στραβά πού κατακλύζαν
τις σκέψεις μου το τελευταίο διάστημα,
παραμερίστηκαν με το μαγικό ραβδάκι
που συχνά αναζητώ και όλο κάπου το έχω βάλει
και όλο δεν το βρίσκω!

Φυσικά και σε σκέφτομαι.
Φυσικά και μου λείπεις.
Με έναν τρόπο όμως
που μόνο παραγγελία δεν τον έχω κάνει.
Δεν με πονάει όπως τότε που με έκλεισες
έξω από τη ζωή σου.
Που μηδένισες το χρόνο μου
και με άφησες μόνη να ξεκινήσω από την αρχή,
να ξεχάσω εσένα άλλά και τον καλό μου εαυτό που
πάντα είχες τη μαεστρία να βγάζεις.
Μου άρεσε πολύ αυτή η πλευρά του εαυτού μου
που μαζί ανακαλύψαμε και αγαπήσαμε
- εγώ τουλάχιστον τον λάτρεψα!-
Έχει απαλύνει η απουσία σου
με κάποιον τρόπο εσωτερικό.
Ίσως και να λειτούργησε το ανοσοποιητικό μου σύστημα,
το antivirus
και απομάκρυνε οτιδήποτε μολυσμένο.

Σήμερα δεν με πόνεσε η θύμησή σου.
Δεν νοστάλγησα τις στιγμές μας.
Ναι μου λείπεις,
αλλά δεν θέλω να σε ξαναδώ.
Έχω κάνει ένα βήμα, σκέφτηκα, και ίσως
το επόμενο να με βρει ακόμα πιο μακριά σου.

ΣΕ ΞΕΧΝΑΩ

Είναι αλήθεια ότι το τέλος μιας σχέσης
μετά τη φουρτούνα συναισθημάτων που προκαλεί
-απογοήτευση, φόβο,μελαγχολία,καχυποψία,τρελές σκέψεις
και πολλά-πολλά άλλα-
ξαφνικά σε βάζει αντιμέτωπο με τον ίδιο σου τον εαυτό.
Θέλεις δεν θέλεις.
Με έναν εαυτό μόνο και έρημο.
Σαφώς και έχεις την οικογένεια, τους φίλους σου
αλλά νιώθεις μισός, αφού κάποιος έφυγε και ξέχασε
να σου επιστρέψει τη άλλη σου μισή καρδούλα.

Και αφού πέρασες όλον αυτό τον γολγοθά,
μόνος-κατά προτίμηση, γιατί με παρέα στο καπάκι
δεν ξεπερνάς, απλά ξεχνάς για λίγο και σου βγαίνει όλο μετά-
φτάνεις σε ένα μονοπάτι
στο οποίο τα πράγματα είναι πιο απλά, πιο ευδιάκριτα.
Αποστασιοποιήσε από το ΄΄άλλο σου μισό΄΄,
ξαναθυμάσαι πως εσύ ζούσες και πριν από αυτόν,
-και μάλιστα είχες και αρκετά νόστιμες εμπειρίες-
σκέφτεσαι ότι πέρασες πολύ όμορφες στιγμές μαζί του
αλλά έκανε κάτι που σου γκρέμησε τον κόσμο
και γιάυτό και χωρίσατε...
Παίρνεις απαντήσεις δίχως να σου δοθούν,
ενώ νιώθεις σιγά-σιγά ένα βάρος να απομακρύνεται
από μέσα σου.

Νομίζω πως το κορμί μου σε έχει ξεπεράσει
αφού έχεις να το αγγίξεις κάποιους μήνες.
Το μυαλό μου το παιδεύω ακόμα για να σε
αφανίσω από κάθε παράμετρο της σκέψης μου.
΄Οσο για την καρδιά μου...την άδειασες
και δεν σε χρειάζεται πια.
Καλύτερα μόνη με την μοναξιά της-με αυτή
που είναι σκληρή αλλά αληθινή μαζί της.

Ο έρωτας σε τυφλώνει
και η απογοήτευση από τον έρωτα σε κάνει
σκληρό, δύσπιστο και μοναχικό.
Δεν είναι κακό να μένεις μόνος
για να ξαναβρείς τον εαυτό σου,
να θυμηθείς πως ήταν όταν ήσουν μόνος
και είχες τη ζωή σου.

Θα ήθελα απλά να μην ήταν τόσο ακατόρθωτο πια
στις ημέρες μας να δώσεις εμπιστοσύνη και να βγεις κερδισμένος!